تو را غایب نامیده اند، چون ظاهر نیستی، نه این که حاضر نباشی.

غیبت به معنای حاضر نبودن، تهمت ناروایی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان ظهور و حضور را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای ظهور است نه حضور، و دلشدگانت وقتی که ظاهر می شوی همه انگشت حیرت به دندان می گزند و با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند و راست می گویند، چرا که تو در میان مایی، جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان دل از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله ی دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشیند…

و اینک ای قبله ی هر قافله و ای شبروان را مشعله در آستانه ی آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم.

به قلم: مطهره فغانی لمراسکی