عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، حوزه و دانشگاه را دو بال مهم برای اداره و ارتقاء کشور دانست و گفت: حضور دانشگاهیان در حوزه های علمیه باعث می شود که آنها برای پیشرفت علمی کشور، در یک مسیر همکاری و همفکری کنند. حضور روحانیان در دانشگاه ها به عنوان استاد و نیز مبلغ و مروج دینی، می تواند در تربیت فرزندان این کشور به اخلاق اسلامی و سبک زندگی اسلامی موثر باشد.

آیت الله مرتضی مقتدایی در گفت وگو با خبرنگار شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) با اشاره به وجود جدایی و دوگانگی بین حوزه های علمیه و دانشگاه ها در دوران ستم شاهی، بر لزوم وحدت میان حوزه و دانشگاه تاکید و اظهار کرد: علاوه بر آن نوعی بدبینی نسبت به یکدیگر در روابط بین حوزه و دانشگاه، حاکم بود، به طوری که دانشگاه، حوزه ها را به ارتجاع و عقب گرد و در مقابل، حوزه های علمیه نیز دانشگاه ها را به بی دینی و عدم تعهد و تقید به موازین شرعی متهم می کرد.

او با بیان اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، با دید روشن و سازنده ای که امام خمینی(ره) داشت، وحدت بین حوزه و دانشگاه را مطرح کرد، گفت: به دلیل اینکه حوزه و دانشگاه، دو بال مهم برای اداره و ارتقاء کشور به شمار می روند که هر کدام بدون دیگری ناقص خواهد بود. آینده کشور برای بر عهده گرفتن مسوولیت اداره آن به فارغ التحصیلان دانشگاه ها نیاز دارد، در امور معنوی نیز، فارغ التحصیلان حوزه های علمیه هستند که باید هدایت و سعادت دنیوی و اخروی ملت را به عهده بگیرند.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: معنای وحدت میان حوزه و دانشگاه این نیست که دانشجویان، طلبه و طلاب، دانشجو شوند بلکه مراد از وحدت، همکاری، هماهنگی و حرکت در یک مسیر برای رسیدن به اهداف والا است. حوزویان از امتیازات دانشگاه ها استفاده کنند و دانشگاهیان از معنویت حاکم بر حوزه ها بهره مند شوند. در حال حاضر در حوزه های علمیه و مواردی مانند انجمن و همایش های علمی که نیاز به اظهار نظر دانشگاهیان احساس می شود، حضور آنها فراهم شده است و همینطور حضور روحانیان نیز در دانشگاه ها تحقق یافته و مفید هم بوده است. بنابر مطالب گفته شده، وحدت این دو حوزه ضرورت دارد، چرا که هماهنگی، همفکری و همکاری بین حوزه و دانشگاه، لازمه عزت، اقتدار و ارتقاء کشور است.

مقتدایی نام گذاری روز شهادت آیت الله مفتح به نام «وحدت حوزه و دانشگاه» را اقدامی مبارک خواند و افزود: این اقدام می تواند ضامن استمرار این حرکت وحدت آفرین باشد زیرا ایشان علاوه بر اینکه چهره ای حوزوی به شمار می رفت، در زمان اختناق رژیم ستم شاهی، قدم به دانشگاه گذاشت و حضوری بسیار مفید و مؤثر در دانشگاه داشت. از این جهت، وحدت حوزه و دانشگاه ضرورتی بود که امام خمینی(ره) تشخیص داد و بر آن تاکید کرد.

او انتقاد را لازمه رشد تفکر علمی در کشور دانست و گفت: کسانی که در مسیر تعلیم و تعلم حرکت می کنند، می توانند نسبت به هم انتقاد، البته انتقادی سازنده داشته باشند. در میان خود حوزویان نیز این انتقادها وجود دارد، حتی ممکن است بحث آنها بر سر مساله ای به داد و فریاد نیز منجر شود اما این موارد تنها بر سر مسایل علمی است و در رفاقت و صمیمیت آنها هیچ تاثیری ندارد. وجود نقد بین حوزه و دانشگاه نیز به همین شکل است.

عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: بعد از سفر امام(ره) به قم، تفاهم نامه ای بین وزارت آموزش و پرورش و حوزه، مکتوب و ستاد همکاری بین آموزش و پرورش و حوزه تشکیل شد و این نشست ها تا امروز ادامه دارد. همچنین، تفاهم نامه ای بین وزارت علوم و حوزه علمیه برقرار شد که زمینه همکاری و رسیدن به وحدت حوزه و دانشگاه را فراهم می کرد. می توان گفت حضور دانشگاهیان در حوزه های علمیه موجب می شود، آنها برای پیشرفت علمی کشور در یک مسیر، همکاری و همفکری کنند. حضور روحانیان در دانشگاه ها به عنوان استاد و همینطور مبلغ و مروج دینی نیز می تواند در تربیت فرزندان این کشور به اخلاق اسلامی و سبک زندگی اسلامی موثر باشد.

او در پایان خاطر نشان کرد: این انتقادات می تواند سازنده و مکمل باشد و برای پیشرفت علمی کشور ضرورت دارد. اگر انتقاد صورت گرفته، وارد باشد بلافاصله مشکل، اصلاح می شود و در غیر این صورت پاسخ داده خواهد شد. نقد و انتقاد در حرکت به سمت پیشرفت، بسیار موثر و مکمل است و ضرورت دارد. این امکان وجود دارد که گاهی انتقادهایی صورت بگیرد اما در صورت قرار داشتن آنها در مسیری سازنده، هیچ گاه منتهی به دودستگی و رودررویی نمی شود بلکه مفید و سازنده خواهد بود.

منبع: شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه)