یک سال از ارتحال عالم عامل ربانی آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره) می‌گذرد. این روزها یادآور زمزمه‌های دوستداران مرجعیت و دعای مردم قدرشناسی است که بی‌تاب آخرین لحظات عمر شریف استادی بی‌نظیر از سلسله اساتید اخلاق بودند، روزهایی که سرانجام در آستانه اربعین حسینی(ع)‌ با عروج ملکوتی پیر و مرادشان به تهران رنگ و بویی دیگر داد.

درباره راز آغاز سفر ملکوتی حاج آقا مجتبی یکی از دوستان این عارف بالله نقل می‌کند: دکتر معالج حاجی یکی دو هفته قبل از رحلت ایشان عازم کربلا بوده و وقتی برای خداحافظی پیش حاج آقا مجتبی رفته، آن مرد بزرگ به او گفته بود که آنجا زیر قبه سیدالشهدا که رفتی به حضرت بگو این مردم با دعاهایشان نمی‌گذارند من پیش شما بیایم، شما خودتان مرا از دست دعاهای این مردم نجات دهید، می‌خواهم پیش شما بیایم.

و به نقل از نزدیکان حاجی می‌گفت که همیشه آرزو داشته است که مرگش در اربعین باشد و این روزها نیز در بیمارستان مرتب می‌پرسیده است: اربعین کی هست؟ هنوز اربعین نرسیده است؟

حال که روح بلند مرجع فقید میهمان اباعبدالله است، حق شاگردی ایجاب می‌کند که به یاد او و به امید قدرشناسی از یک عمر تهذیب و تربیت نفوس، زیارت اربعین امسال را چه در کربلا و چه در تهران و … به یاد وی به جای آوریم. فراموش نکنیم که این بزرگان بعد از وفات نیز منشأ برکات هستند و دعای خیرشان همراه ما است، اینکه روزهای آخر در بیمارستان یکی از دوستان حاج آقا مجتبی از ایشان طلب دعا و شفاعت کرده بودند. حاج‌آقا مجتبی(ره) در جواب گفته بودند: «من بی‌معرفت نیستم».