اشکال:از منظر قرآن کسی نباید با مرد زانی یا زن زانیه ازدواج کند. (بدین ترتیب، اگر مرد یا زنی مرتکب این گناه بشود، باید برای همیشه از تشکیل خانواده و داشتن آبرویی مناسب در اجتماع محروم شود).

پاسخ: این حکم سخت تنها در مورد مردان و زنانی است که به این عمل زشت مشهور شده اند و دیگران آن ها را به این عمل می شناسند. به دو روایت در این زمینه اشاره می کنیم:

روایت اول: مردی از مسلمانان از پیامبر (صلی الله علیه و آله) اجازه خواست که با زنی به نام ((اُمّ مهزول)) ازدواج کند. او زنی بود که در عصر جاهلیت به آلودگی معروف بود و حتی پرچمی برای شناسایی بر در خانه ی خود نصب کرده بود! در این هنگام این آیه نازل شد که: ( مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمی کند و زن زنا کار را جز مرد زناکار یا مشرک به ازدواج خود در نمی آورد، و این کار بر مومنان تحریم شده است).

روایت دوم: امام صادق علیه السلام در مورد این حکم فرمود: (هُنَّ نِساءٌ مَشهُوراتٌ بِالزِّنا وَ رِجالٌ مَشهُورونَ بِالزِّنا، قد شهروا و عرفوا به، و الناس الیوم بذلک المنزل، فمن أقیم علیه حدّ الزنا أو شهر بالزنا، لم ینبغ لأحد أن یناکحه حتی یعرف منه توبته) یعنی این حکم در مورد زنان و مردانی است که مشهور به زنا بوده و به این عمل زشت شناخته شده بودند و امروز نیز چنین است، کسی که حد زنا بر او اجرا شود یا مشهور به این عمل شنیع گردد، سزاوار نیست احدی با او ازدواج کند، تا توبه ی او ظاهر و شناخته شود.

بنابراین، این طور نیست که اسلام خواسته باشد با یک بار اشتباه کردنِ فردِ گناهکار، او را انگشت نمای خاص و عام کرده و از زندگی مناسب و تشکیل خانواده محروم کرده باشد، بلکه فردی که دست به این کار زده، اگر مشهور به این عمل نباشد، یا از اعمال گذشته خود کناره گیری کرده و تصمیم بر پاکی و عفت گرفته و اثر توبه ی خود را عملا نشان داده باشد، ازدواج با او شرعا بی مانع است.