یکی از مختصات و ممیزات انبیاء نسبت به سایر رهبران بشری این است که سایر رهبران بشری که انقلابی در اجتماع به وجود می آورند، حداکثر موفق می شوند گروهی، طبقه یا طبقاتی از افراد بشر را علیه طبقه یا طبقات دیگر برانگیزانند، دو جبهه در اجتماع به وجود بیاورند و یک جبهه را علیه یک جبهه ی دیگر برانگیزانند؛ به اصطلاح چوب به دست این ها بدهند، اسلحه به دست این ها بدهند و وادارشان کنند که بر سر آن ها بکوبند. البته این کار خوبی است. در کجا کار خوبی است؟ در جایی که یک طبقه ی ظالم و یک طبقه ی مظلوم به وجود بیاید. دعوت  کردن مظلوم به احقاق حق خودش یک عمل انسانی است که در اسلام این عمل وجود دارد. پیغمبران هم این کار را می کردند و مخصوصا در برنامه ی اسلام تشویق و تقویت مظلوم علیه ظالم هست.

    از وصایای حضرت علی علیه السلام به دو فرزند بزرگوارش حسن علیه السلام و حسین علیه السلام است که: ” کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا” همیشه دشمن ستمگر و یار مظلوم و ستمکش علیه ستمگر باشید. ولی یک عمل دیگر هست که سایر رهبران انقلاب ها در دنیا قادر به انجام آن نیستند، فقط پیغمبران قادر بوده اند، غیر از آن ها کسی قادر نیست و آن این است که خود بشر را علیه خودش برانگیزانند، یعنی کاری کنند که بشر خودش احساس گناه کند و بعد خودش علیه خودش قیام کند، انقلاب مقدس کند، کودتا کند، که نام آن توبه است. شما در غیر انبیا یک نفر را پیدا نمی کنید که قدرت داشته باشد مردم را علیه تبهکاری های خودشان وادار به قیام و انقلاب کند.پیغمبران نه تنها مظلوم را علیه ظالم برمی انگیختند، بلکه می توانستند خود ظالم را علیه خودش برانگیزانند! شما اگر تاریخ اسلام را مطالعه کنید می بینید اسلام،هم مظلوم و فقیرو مستضعف و هم به اصطلاح حقیر شمرده شده را علیه آن گردن کلفت ها مثل ابوسفیان ها و ابوحهل ها برانگیخته است و هم افرادی را که در صف و طبقه ی ابوجهل ها و ابوسفیان ها بوده اند علیه خودشان برانگیخته است و آن ها را با همان مستضعفین هم ردیف و هم صف کرده و در یک صف قرار داده است. این دیگر فقط در قدرت انبیا و اولیا است. برانگیختن بشر علیه تبهکاری های خودش، در قدرت غیرانبیا و اولیا نیست.

منبع: کتاب آزادی بندگی شهید مطهری

     یکی از مختصات و ممیزات انبیاء نسبت به سایر رهبران بشری این است که سایر رهبران بشری که انقلابی در اجتماع به وجود می آورند، حداکثر موفق می شوند گروهی، طبقه یا طبقاتی از افراد بشر را علیه طبقه یا طبقات دیگر برانگیزانند، دو جبهه در اجتماع به وجود بیاورند و یک جبهه را علیه یک جبهه ی دیگر برانگیزانند؛ به اصطلاح چوب به دست این ها بدهند، اسلحه به دست این ها بدهند و وادارشان کنند که بر سر آن ها بکوبند. البته این کار خوبی است. در کجا کار خوبی است؟ در جایی که یک طبقه ی ظالم و یک طبقه ی مظلوم به وجود بیاید. دعوت  کردن مظلوم به احقاق حق خودش یک عمل انسانی است که در اسلام این عمل وجود دارد. پیغمبران هم این کار را می کردند و مخصوصا در برنامه ی اسلام تشویق و تقویت مظلوم علیه ظالم هست.

    از وصایای حضرت علی علیه السلام به دو فرزند بزرگوارش حسن علیه السلام و حسین علیه السلام است که: ” کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا” همیشه دشمن ستمگر و یار مظلوم و ستمکش علیه ستمگر باشید. ولی یک عمل دیگر هست که سایر رهبران انقلاب ها در دنیا قادر به انجام آن نیستند، فقط پیغمبران قادر بوده اند، غیر از آن ها کسی قادر نیست و آن این است که خود بشر را علیه خودش برانگیزانند، یعنی کاری کنند که بشر خودش احساس گناه کند و بعد خودش علیه خودش قیام کند، انقلاب مقدس کند، کودتا کند، که نام آن توبه است. شما در غیر انبیا یک نفر را پیدا نمی کنید که قدرت داشته باشد مردم را علیه تبهکاری های خودشان وادار به قیام و انقلاب کند.پیغمبران نه تنها مظلوم را علیه ظالم برمی انگیختند، بلکه می توانستند خود ظالم را علیه خودش برانگیزانند! شما اگر تاریخ اسلام را مطالعه کنید می بینید اسلام،هم مظلوم و فقیرو مستضعف و هم به اصطلاح حقیر شمرده شده را علیه آن گردن کلفت ها مثل ابوسفیان ها و ابوحهل ها برانگیخته است و هم افرادی را که در صف و طبقه ی ابوجهل ها و ابوسفیان ها بوده اند علیه خودشان برانگیخته است و آن ها را با همان مستضعفین هم ردیف و هم صف کرده و در یک صف قرار داده است. این دیگر فقط در قدرت انبیا و اولیا است. برانگیختن بشر علیه تبهکاری های خودش، در قدرت غیرانبیا و اولیا نیست.

منبع: کتاب آزادی بندگی شهید مطهری

بخش اول تبلیغ تعلیمات است. در تبلیغ، تعلیمات لازم داریم؛ چون تبلیغ یک علم است، علم بیان.

بخش دوم تبلیغ تمرینات است. تبلیغ علاوه بر این که علم است، مهارت هم هست، این مهارت تمرین می خواهد؛ فقط با دانستن نمی توان کار کرد.

بخش سوم تزئینات است. چون تبلیغ هنر است، تزئین هم می خواهد. سلیقه ی هنرمندانه ای می خواهد تا در سه دقیقه انسان بتواند مخاطب را مجاب کند. یکی از چیزهایی که در عرصه ی رسانه کم داریم، مربیان و مبلغان سه دقیقه ای است.

بخش چهارم تبلیغ توفیقات است. چون مربی می خواهد از طرف خدا حرف بزند."الذین یبلغون رسالات الله” (احزاب/39) اگر وصل به خدا نباشد، باید فیلم بازی کند. این ها آموزش و تربیت می خواهد.

عَلَّمَهُ البَیَانَ: به او بیان آموخت.(الرحمن/4)

قدرت بیان و سخن گفتن، هدیه الهی به انسان است و قرآن برای شیوه ی بیان دستوراتی داده است، از جمله:

مستدل و محکم باشد. (قولاً سدیداً)(نساء/9)

پسندیده و به اندازه باشد. (قولاً معروفاً)(بقره/235)

نرم و مهربانانه باشد. (قولاً لیناً)(طه/44)

شیوا، رسا و واضح باشد. (قولاً بلیغاً)(نساء/63)

کریمانه و بزرگوارانه باشد. (قولاً کریماً)(أسراء/23)

زیبا، نیکو و مطلوب باشد. (قولوا للناس حسناً)(بقره/83)

بهترین ها گفته شود. (یقولوا التی هی احسن)(أسراء/53)

حتی مجادلات و گفتگوهای انتقادی،به بهترین وجه باشد. (جادلهم بالتی هی احسن)(نحل/125)