دعوای کودکانه و زشت شما خطاست / نفس شما به حضرت ابلیس مبتلاست / وقتی که خصم منتظر یک بهانه است / آیا جدال و جنگ دراین روزها رواست؟

این رهبر عزیز دلش خون شد از شما / حتما دوباره گفت که عمار من کجاست؟ / امواج فتنه می رسد از هر طرف ولی / کشتی نوح را چه غم از ورطه ی بلاست

این انقلاب کشتی اولاد احمد است / این پور حیدر است که بر عرشه ناخداست…..

    بزرگ ترین یاس وقتی به سراغ ملت ها و انسان می آید که احساس کنند، کل زندگی آنان وارد تاریخی شده است که عین   “بی آیندگی” است. چیزی که فرهنگ مدرنیته در جان و قلب انسان های گرفتار آن فرهنگ فرو می کند. فرهنگی که در تار و پود کشورها رسوخ نموده است. در این تاریخ، انقلاب اسلامی بستری را آماده کرده است که اگر ملتی خود را به آن متصل کند، کل زندگی او وارد تاریخی از نورانیت و معنویت می شود. به طوری که خود را در گذشته با همه ی انبیاء هم افق و در آینده با جکومت جهانی همرا می یابد. انسانی که گرفتار بی آیندگی تاریخی شد، دیگر برای ادامه ی زندگی تحلیل ندارد.

    وقتی روح امید به آینده در ملتی دمیده شد، شروع به شکفتن و بالندگی می نماید. امروز ما شاهد هستیم که روح بیداری اسلامی در مسیر گذر از عالم مدرنیته به عالم اسلامی است.

دشمنان زخم خورده ی انقلاب، انتظار روز فقدان او را می کشیدند، تا در غیبت آن دیده بان بیدار و نگاهبان نیرومند، به مولود و میراث و تلاش او - یعنی جمهوری اسلامی در ایران و نهضت بیداری مسلمین در جهان- دستبرد زنند و چشم زخم وارد آورند؛ اما بیداری انقلابی و ایمان آگاهانه و وفای عاشقانه ی ملت بزرگ ایران که در تشییع جنازه ی بی نظیر و عزاداری تاریخی آن بزرگوار و حوادث پس از آن بروز کرد، و نیز پیوند و رابطه ی عمیقی که مسلمانان جهان در آسیا و اروپا و آفریقا نسبت به ملت ایران و امام فقید نشان دادند، دشمنان را مایوس، و تحلیل ها و پیش بینی های آنان را افسانه و پندار ساخت.

برای دوری از وسوسه ی شیطان:

“أَعوُذُ بِاللهِ القویِّ مِنَ الشیطانِ الغَویِّ وَ أعوذ بِمُحمدٍ الرَّضیِّ

مِن شَرِّ ما قُدِّرَ وَ قُضِیَ وَ أَعُوذُ بِاللهِ الناسِ مِن شرِّ الجِنَّه وَ الناسِ اَجمَعین”.

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هرگاه با مساله ی شادی بخشی مواجه می شدند، می فرمودند: ” الحَمدُ لله الَّذی بِنِعمته تَتِمُّ

الصّالحاتُ” و هرگاه با امر ناراحت کننده ای برخورد می کردند می فرمودند: ” اَلحَمدُ للهِ الذی علی کلِّ حالٍ”